پاسخ های فیزیولوژیک و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در ژنوتیپ های گندم نان تحت تنش خشکی پس از گرده افشانی

این آزمایش به منظور بررسی اثر تنش خشکی پس از گرده افشانی بر صفات زراعی، ویژگی های بیوشیمیایی و برخی از ویژگی های فیزیولوژیک انجام شد. آزمایش در محیط کشت گلدان در سال زراعی 91-1390 در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه به صورت آزمایش فاکتوریل و بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. در این آزمایش تنش خشکی در مرحله رشد زایشی (از مرحله گرده افشانی تا پایان دوره رشد رطوبت خاک در محدوده 30 درصد وزنی رطوبت مزرعه) مد نظر قرار گرفت و ژنوتیپ های مختلف گندم شامل پیشتاز، dn-11، سیوند و مرودشت به عنوان فاکتور دوم بررسی شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی پس از گرده افشانی از طریق افت وزن هزار دانه، عملکرد دانه را کاهش دادند. در شرایط تنش خشکی پس از گرده افشانی ژنوتیپ های مرودشت و dn-11 کم ترین میزان عملکرد دانه را داشتند. وقوع تنش خشکی سبب شد که محتوای پروتئین محلول به طرز چشم گیری کاهش یابد. فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز در شرایط تنش خشکی پس از گرده افشانی افزایش یافت. فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در ژنوتیپ های حساس (مرودشت و dn-11) کم تر از ژنوتیپ های متحمل (پیشتاز و سیوند) بود. می توان نتیجه گیری نمود که در ژنوتیپ های گندم، فعال شدن سیستم دفاع آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز نقش کلیدی در افزایش تحمل به تنش خشکی داشته است.